Minimum Equipment List (MEL)

Updated at: 2025-12-01 12:08
De Minimum Equipment List (MEL) is een goedgekeurd document dat specificeert welke vliegtuigsysteem, instrumenten en apparatuur defect mogen zijn om een vlucht wettelijk te mogen uitvoeren, en onder welke voorwaarden. Het staat beperkte werking toe met bepaalde defecten terwijl een acceptabel veiligheids- en regelgevingsniveau wordt gehandhaafd.

1. Definitie van de Minimum Equipment List (MEL)

In de luchtvaart is een Minimum Equipment List (MEL) een operator-specifiek document, goedgekeurd door de luchtvaartautoriteit, dat aangeeft welke onderdelen van de vliegtuiguitrusting defect mogen zijn bij dispatch en de bijbehorende beperkingen, procedures en voorwaarden. Het is afgeleid van de Master Minimum Equipment List (MMEL) van de fabrikant, maar aangepast aan de vloot, routes en procedures van een specifieke operator.
De MEL is juridisch bindend voor die operator en vliegtuigregistratie. Wanneer een item dat in de MEL staat vermeld niet werkt, biedt de MEL het beslissingskader om te bepalen of de vlucht kan vertrekken, welke aanvullende acties nodig zijn en welke operationele beperkingen van toepassing zijn.
Voor leerlingpiloten is het belangrijk om de MEL te onderscheiden van de basisuitrustingseisen in de regelgeving (bijvoorbeeld dag Visual Flight Rules (VFR) uitrustingslijsten). Een formele MEL wordt meestal gebruikt door commerciële operators en grotere vliegtuigen, maar dezelfde logica van "must-have" versus "dispatch met niet-werkende uitrusting" geldt voor alle operaties.

2. Doel van de MEL

Het primaire doel van de Minimum Equipment List (MEL) is het handhaven van een aanvaardbaar veiligheidsniveau terwijl operationele flexibiliteit wordt geboden wanneer sommige vliegtuiguitrusting niet werkt. In plaats van het vliegtuig voor elk klein defect aan de grond te houden, definieert de MEL welke items kunnen worden uitgesteld en onder welke voorwaarden het vliegtuig nog kan worden ingezet.
Belangrijke doeleinden zijn onder andere:
  • Safety assurance: Ensures that essential systems required for the planned type of operation (for example, Instrument Flight Rules (IFR), icing conditions, night operations) are fully functional.
  • Regulatory compliance: Translates high-level regulatory requirements and the Master Minimum Equipment List (MMEL) into a practical, operator-approved document.
  • Operational flexibility: Allows flights to continue with certain non-critical items inoperative, reducing unnecessary cancellations and delays.
  • Standardization: Provides a consistent decision-making process for pilots, dispatchers, and maintenance personnel when dealing with defects.
Door het gebruik van de MEL vermijden exploitanten ad-hoc beslissingen over niet-functionerende apparatuur en volgen zij in plaats daarvan een gedocumenteerd, goedgekeurd proces dat is geanalyseerd op veiligheid en risico.

3. Gebruik van de MEL in de luchtvaart

In de dagelijkse operatie wordt de Minimum Equipment List (MEL) gebruikt telkens wanneer een defect aan een vliegtuig wordt ontdekt, hetzij voor de vlucht, tijdens de nacontroles of geregistreerd in het technisch logboek. De MEL helpt bepalen of het vliegtuig inzetbaar is en, zo ja, onder welke beperkingen en procedures.

3.1 Relatie tussen MMEL en MEL

De Master Minimum Equipment List (MMEL) wordt opgesteld door de vliegtuigfabrikant en goedgekeurd door de staat van ontwerp of de hoofdluchtvaartautoriteit. Het vermeldt op hoofdlijnen welke apparatuur defect mag zijn voor vertrek en onder welke algemene voorwaarden.
De operator ontwikkelt vervolgens zijn eigen Minimum Equipment List (MEL) op basis van de MMEL. De MEL:
  • May be more restrictive than the MMEL but never less restrictive.
  • Is tailored to the operators specific aircraft configuration, equipment options, and procedures.
  • Includes references to operator checklists, maintenance procedures, and dispatch rules.
Toezichthouders keuren de MEL goed voor elke operator. Zodra deze is goedgekeurd, wordt de MEL het controlerende document voor dispatchbeslissingen met betrekking tot niet-functionerende apparatuur.

3.2 Typische MEL-structuur

Hoewel de exacte indeling varieert, zijn de meeste Minimum Equipment Lists (MEL's) georganiseerd per vliegtuig systeem en volgen ze een vergelijkbare structuur. Een typische MEL-vermelding omvat:
  • Item reference: Chapter and section, often based on the ATA (Air Transport Association) system code, for example 34-10 for navigation systems.
  • Item name: The equipment or system, such as "Attitude Indicator" or "Passenger Address System".
  • Number installed: How many of that item are on the aircraft.
  • Number required for dispatch: The minimum number that must be operative for the flight.
  • Remarks or exceptions: Conditions, limitations, or procedures to be followed when the item is inoperative, such as speed restrictions, daylight-only operation, or additional crew requirements.
Sommige MEL's bevatten ook categorieën die bepalen hoe lang een onderdeel buiten werking mag blijven voordat het gerepareerd moet worden, bijvoorbeeld Categorie A, B, C of D met specifieke tijdslimieten.

3.3 Wie gebruikt de MEL

Verschillende rollen hebben interactie met de Minimum Equipment List (MEL):
  • Pilots: Use the MEL to decide if a flight can depart with an inoperative item and to apply any required operational limitations.
  • Maintenance personnel: Use the MEL to determine whether a defect can be deferred, what placards or maintenance actions are required, and how long the item may remain unserviceable.
  • Dispatchers or operations control: Coordinate routing and planning based on MEL restrictions, such as altitude limits, performance penalties, or alternate airport requirements.
Voor leerlingpiloten is direct gebruik van de MEL gebruikelijker in multi-crew of commerciële omgevingen, maar het begrijpen van het concept helpt bij het interpreteren van vliegtuiglogboeken en wettelijke uitrustingseisen.

4. Operationele overwegingen voor het gebruik van MEL

Het gebruik van een Minimum Equipment List (MEL) is een gestructureerd proces. Het vereist zorgvuldige lezing van de vermelding, correcte interpretatie van de voorwaarden en coördinatie tussen piloten, onderhoud en, indien van toepassing, dispatch. Het doel is ervoor te zorgen dat elke vlucht met niet-werkende apparatuur binnen de goedgekeurde veiligheidsgrenzen blijft.

4.1 Basisbesluitvormingsproces met de MEL

Wanneer een defect wordt gevonden, is het typische MEL-besluitvormingsproces:
  1. Identify the defect: Read the aircraft technical log or note the inoperative item during preflight or postflight checks.
  2. Locate the MEL entry: Use the system index or ATA chapter to find the corresponding item in the MEL.
  3. Confirm applicability: Ensure the MEL item matches the specific equipment installed on the aircraft (model, options, and configuration).
  4. Check "number required for dispatch": Compare the number installed with the number required. If the minimum number is not met, the aircraft is not dispatchable.
  5. Review remarks and conditions: Carefully read any limitations, required procedures, placards, or maintenance actions.
  6. Apply operational limitations: Adjust the flight plan as needed (for example, day-only operation, no known icing, altitude restrictions).
  7. Document the decision: Record the defect, MEL reference, deferral category, and any placards or actions taken in the technical log, following company procedures.
Als in een van de stappen de MEL aangeeft dat het item vereist is voor de beoogde operatie, mag het vliegtuig niet worden ingezet totdat het defect is verholpen.

4.2 MEL-categorieën en reparatie-intervallen

Veel Minimum Equipment Lists (MEL's) gebruiken categorieën om te bepalen hoe lang een item buiten werking mag blijven voordat reparatie verplicht is. Hoewel de details afhangen van de autoriteit, omvatten veelvoorkomende categorieën:
  • Category A: Time limit specified individually in the MEL entry.
  • Category B: Typically must be repaired within 3 consecutive calendar days (excluding the day of discovery).
  • Category C: Typically must be repaired within 10 consecutive calendar days.
  • Category D: Typically must be repaired within 120 consecutive calendar days.
Deze intervallen bepalen hoe lang een operator mag blijven vliegen met een defect onderdeel, zodat uitgestelde gebreken niet onbeperkt onopgelost blijven. Leerlingpiloten moeten begrijpen dat uitstel tijdelijk en gecontroleerd is, geen permanente oplossing.

4.3 Interactie met de operationele regels (VFR, IFR, dag, nacht)

De Minimum Equipment List (MEL) vervangt niet de basisregelgevende uitrustingseisen. Beide moeten worden voldaan. Als regelgeving bepaalde uitrusting vereist voor een type operatie, moet die uitrusting operationeel zijn, zelfs als de MEL anders dispatch zou toestaan.
Bijvoorbeeld:
  • For day VFR, regulations may require specific instruments and radios. These must be working, regardless of MEL allowances.
  • For IFR, additional navigation and communication equipment is required. An MEL entry might allow dispatch with one of two navigation systems inoperative, but only if the remaining system meets all IFR requirements for the planned route.
  • For night operations, lighting requirements must be met. An MEL entry might restrict operations to day only if a certain light is inoperative.
Piloten moeten altijd zowel de MEL als de toepasselijke operationele regels controleren voordat ze besluiten te vertrekken met een defect onderdeel.

4.4 Aanduiding en bewustzijn van de bemanning

Wanneer een item wordt uitgesteld volgens de Minimum Equipment List (MEL), is het meestal vereist dat het geëtiketteerd wordt als niet operationeel. Een etiket is een duidelijke label of melding die nabij de bediening of het display wordt geplaatst om de bemanningsleden eraan te herinneren dat het item niet gebruikt mag worden.
Typische stappen zijn onder andere:
  1. Maintenance or authorized personnel place an "INOP" placard on the affected control or indicator.
  2. The defect and MEL reference are recorded in the technical log.
  3. The crew review the MEL entry and logbook during preflight to ensure they understand the limitation.
Juiste markering voorkomt het per ongeluk gebruiken van niet-functionerende systemen en houdt alle bemanningsleden op de hoogte van de configuratie van het vliegtuig.

5. Voorbeelden van MEL-gebruik

De volgende korte voorbeelden illustreren hoe een Minimum Equipment List (MEL) in de praktijk kan worden toegepast. Werkelijke MEL-items en beslissingen zijn afhankelijk van het specifieke vliegtuig, de operator en de regelgevende instantie.

5.1 Voorbeeld: Niet-werkend landingslicht

Een piloot ontdekt dat een van de landingslichten van het vliegtuig niet werkt tijdens de preflight. De MEL-invoer voor "Landing Light" stelt dat voor dag-VFR-operaties een van de twee landingslichten defect mag zijn, mits het defecte licht is voorzien van een waarschuwingsbord en het vliegtuig niet 's nachts wordt gebruikt.
In dit geval mag het vliegtuig worden ingezet voor een dag-VFR-vlucht nadat het defecte licht is aangegeven en het defect is geregistreerd, maar het mag niet worden gebruikt voor nachtoperaties totdat het licht is gerepareerd.

5.2 Voorbeeld: Niet-werkende attitude-indicator in multi-piloot IFR

Bij een tweemotorig vliegtuig dat onder IFR met twee piloten wordt gevlogen, blijkt de attitude-indicator van één piloot niet te werken. De MEL-vermelding kan dispatch toestaan als de attitude-indicator van de andere piloot en de reserve-instrumenten volledig functioneel zijn, en als aan aanvullende voorwaarden (zoals geen bekende of voorspelde zware turbulentie) wordt voldaan.
De bemanning zou de MEL volgen, ervoor zorgen dat aan alle voorwaarden wordt voldaan en het defect en eventuele bijbehorende beperkingen registreren. Als niet aan de voorwaarden wordt voldaan, mag het vliegtuig niet vertrekken onder IFR totdat de indicator is gerepareerd.

5.3 Voorbeeld: Niet-werkend passagiersomroepsysteem

Op een passagiersvliegtuig is het passagiersomroepsysteem (PA) buiten werking. De MEL-vermelding kan dispatch toestaan als er een alternatieve communicatiemethode met passagiers beschikbaar is en specifieke procedures worden gevolgd, of het kan dispatch verbieden voor bepaalde soorten operaties, zoals langdurige overwatervluchten.
De operator zou de MEL beoordelen, bevestigen of de alternatieve communicatiemethode aan de vereiste voldoet en eventuele aanvullende beperkingen toepassen die in de vermelding zijn gespecificeerd.

Samenvatting

De Minimum Equipment List (MEL) is een operator-specifiek, door de autoriteit goedgekeurd document dat bepaalt welke vliegtuiguitrusting defect mag zijn voor dispatch en onder welke voorwaarden. Het ondersteunt veilige, flexibele operaties door een gestructureerd proces te bieden voor het afhandelen van defecten, terwijl het zorgt voor naleving van regelgeving en het behoud van een acceptabel veiligheidsniveau.
Voor student-piloten vormt het begrip van het MEL-concept een basis voor later multi-crew of commercieel vliegen, waar het gebruik van MEL routine is. Zelfs bij kleinere vliegtuigen zonder formeel MEL gelden dezelfde principes: weet welke apparatuur vereist is, controleer of deze dienstvaardig is voor de beoogde operatie en vertrek niet als essentiële items niet functioneren.