Procedury odejścia na drugi krąg

Updated at: 2025-12-06 08:40
procedures
Procedury odejścia na drugi krąg opisują ustandaryzowane działania pilota mające na celu przerwanie podejścia lub odrzuconego lądowania oraz wspinanie się do kolejnego kręgu lub podejścia. Są to normalne, skoncentrowane na bezpieczeństwie manewry stosowane zawsze, gdy bezpieczne lądowanie budzi wątpliwości, a nie oznaka niepowodzenia czy złego pilotażu.<\/b>
Procedury odejścia na drugi krąg 1. Definicja odejścia na drugi krąg 2. Cel procedur odejścia na drugi krąg 3. Zastosowanie odejść na drugi krąg w lotnictwie 3.1 Najczęstsze powody do odejścia na drugi krąg 3.2 Procedury odejścia na drugi krąg według zasad lotu z widocznością (VFR) 3.3 Podejścia przerwane według zasad lotów według przyrządów (IFR) 4. Operacyjne uwagi dotyczące procedur odejścia na drugi krąg 4.1 Ogólna kolejność działań 4.2 Czynniki aerodynamiczne i wydajnościowe 4.3 Świadomość sytuacyjna i ruch 4.4 Frazeologia radiowa dla odejść na drugi krąg 4.5 Szkolenie i standaryzacja 5. Przykłady scenariuszy odejścia na drugi krąg 5.1 Niestabilne podejście w kręgu 5.2 Pas startowy nie został zwolniony 5.3 IFR odejście na drugi krąg na wysokości decyzji

1. Definicja odejścia na drugi krąg

W lotnictwie go-around to manewr, w którym pilot przerywa końcowe podejście lub lądowanie i przechodzi do wznoszenia, zwykle aby wykonać kolejny krąg w schemacie ruchu lub ponownie dołączyć do podejścia według przyrządów. W podręcznikach linii lotniczych i operacji może to być również nazywane odrzuconym lądowaniem lub nieudaną próbą podejścia, w zależności od fazy lotu i obowiązujących procedur.
Dla pilotów uczących się, procedura go-around jest rutynową, wyćwiczoną procedurą stosowaną zawsze, gdy podejście, lądowanie, pas startowy lub konfiguracja samolotu nie są bezpieczne lub stabilne. Manewr łączy zastosowanie mocy, kontrolę pochylenia, zmiany konfiguracji (klapy i podwozie) oraz komunikaty radiowe w określonej sekwencji, aby uniknąć utraty kontroli lub przekroczenia pasa startowego.
Podczas podejść według przyrządów termin odejście jest używany, gdy samolot osiąga wysokość decyzji (DA/DH) lub minimalną wysokość zejścia (MDA) i nie uzyskuje wymaganych odniesień wizualnych, lub gdy inny problem bezpieczeństwa uniemożliwia lądowanie. Chociaż słowa się różnią, podstawowa idea jest taka sama: przerwać zejście, wspiąć się i postępować zgodnie z opublikowaną lub omówioną procedurą.

2. Cel procedur odejścia na drugi krąg

Głównym celem odejścia na drugi krąg jest utrzymanie marginesów bezpieczeństwa poprzez unikanie lądowania, które jest niestabilne, niebezpieczne lub niezgodne z limitami operacyjnymi. Daje to pilotowi czas i wysokość na skorygowanie problemów, zamiast próbować „uratować” słabe podejście blisko ziemi, gdzie opcje są ograniczone, a czas reakcji krótki.
Ustandaryzowane procedury odejścia na drugi krąg zapewniają, że zmiany mocy, pochylenia i konfiguracji są stosowane w kontrolowany i przewidywalny sposób. Zmniejsza to ryzyko aerodynamicznego przeciągnięcia, wyjazdu z drogi startowej, uderzenia ogonem lub kolizji z przeszkodami i ruchem. Wspiera to również kontrolę ruchu lotniczego (ATC) w przewidywaniu ścieżki statku powietrznego oraz zarządzaniu innym ruchem w kręgu lub podczas podejść do lądowania według wskazań przyrządów.
Organizacje szkoleniowe podkreślają, że odejście na drugi krąg jest zawsze dopuszczalną i często najbezpieczniejszą decyzją. Posiadanie jasnej, wyćwiczonej procedury pomaga pilotom-studentom pokonać wahanie, dumę lub presję „dotarcia na miejsce”, które w przeciwnym razie mogłyby prowadzić do kontynuowania próby lądowania w sposób niestabilny lub niebezpieczny.

3. Zastosowanie odejść na drugi krąg w lotnictwie

3.1 Najczęstsze powody do odejścia na drugi krąg

Piloci mogą rozpocząć odejście na drugi krąg w dowolnym momencie podczas podejścia lub lądowania, jeśli bezpieczeństwo budzi wątpliwości. Typowe powody to:
  • Niestabilne podejście: Nadmierna prędkość, zbyt wysoka lub zbyt niska ścieżka schodzenia, lub duże korekty blisko ziemi.
  • Pas startowy nie jest wolny: Ruch, pojazdy, zwierzęta lub przeszkody na pasie.
  • Konflikt ruchu: Samolot nie opuszcza pasa, line-up and wait nadal na pasie lub problemy z odstępami.
  • Wiatr i turbulencje: Nagły wiatr boczny, ścinanie wiatru lub utrata prędkości na krótkim finale.
  • Problemy z konfiguracją: Klapy, podwozie lub inne systemy nieprawidłowo ustawione.
  • Dotknięcie pasa zbyt daleko: Ryzyko przekroczenia pasa.
  • Instrukcje ATC Kontroler nakazuje odejście na drugi krąg z powodu ruchu lub separacji.
We wszystkich przypadkach pilot dowódca jest odpowiedzialny za decyzję o odejściu na drugi krąg. Nawet jeśli kontrola ruchu lotniczego zezwoliła na lądowanie, pilot może i powinien rozpocząć odejście na drugi krąg, gdy podejście lub lądowanie nie spełnia już kryteriów bezpieczeństwa.

3.2 Procedury odejścia na drugi krąg według zasad lotu z widocznością (VFR)

Zgodnie z zasadami lotów według wskazań wzrokowych (VFR), odejścia na drugi krąg są najczęstsze w schemacie kręgu podczas szkolenia pilotów uczniów oraz codziennych operacji na lotniskach. Manewr ten zwykle wykonuje się z podejścia końcowego lub po odbiciu się od pasa lub niestabilnym lądowaniu, ale może być również zainicjowany z odcinka bazowego lub nawet wcześniej, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Na lotniskach niekontrolowanych pilot ogłasza odejście na częstotliwości ruchu i ponownie wchodzi w obieg zgodnie z lokalnymi procedurami. Na lotniskach kontrolowanych pilot stosuje się do instrukcji kontroli ruchu lotniczego dotyczących kierunku wznoszenia, wysokości i ponownego wejścia w obieg, jednocześnie wykonując standardową procedurę odejścia na drugi krąg dotyczącą mocy i konfiguracji samolotu.

3.3 Podejścia przerwane według zasad lotów według przyrządów (IFR)

Zgodnie z przepisami lotów według przyrządów (IFR), procedura odejścia na drugi krąg jest zwykle określana jako nieudane podejście. Procedura odejścia na drugi krąg jest opublikowana na mapie podejścia według przyrządów i określa wymaganą trasę, wysokość oraz pomoc nawigacyjną do użycia po odejściu z wysokości decyzji lub minimalnej wysokości zejścia.
Procedury odejścia na drugi krąg na przyrządach są wykonywane, gdy wymagane odniesienia wzrokowe nie są uzyskane na lub przed wysokością decyzji (DA/DH) lub minimalną wysokością zejścia (MDA), gdy otoczenie drogi startowej nie może zostać jednoznacznie zidentyfikowane lub gdy pojawiają się inne kwestie bezpieczeństwa (takie jak zajęta droga startowa lub niestabilne podejście). Statek powietrzny przechodzi z konfiguracji podejścia do wznoszenia, podczas gdy pilot nawiguję wzdłuż opublikowanego toru odejścia na drugi krąg, chyba że kontrola ruchu lotniczego przydzieli alternatywne zezwolenie.

4. Operacyjne uwagi dotyczące procedur odejścia na drugi krąg

4.1 Ogólna kolejność działań

Chociaż dokładne procedury różnią się w zależności od typu statku powietrznego i szkoły lotniczej, większość list kontrolnych do odejścia na drugi krąg stosuje tę samą podstawową sekwencję. Poniższe kroki opisują typową procedurę dla lekkiego samolotu szkoleniowego; zawsze stosuj się do podręcznika eksploatacji statku powietrznego (AFM) lub podręcznika operacyjnego pilota (POH) oraz lokalnych procedur:
  1. Zastosuj pełną moc: Płynnie przesuń przepustnicę do mocy startowej, utrzymując kontrolę kierunku za pomocą steru kierunku.
  2. Ustaw kąt wspinania: Podnieś nos do zalecanego kąta natarcia podczas odejścia na drugi krąg, aby zatrzymać opadanie i rozpocząć pozytywne wznoszenie.
  3. Sprawdź dodatnią prędkość wznoszenia: Potwierdź dodatnią prędkość wznoszenia na wskaźniku prędkości pionowej (VSI) oraz wzrost wysokości.
  4. Początkowa zmiana konfiguracji: Chwyć jeden stopień klap (jeśli są wysunięte), aby zmniejszyć opór, ale unikaj całkowitego schowania klap, dopóki nie zostanie ustanowione bezpieczne wznoszenie.
  5. Utrzymuj środek pasa startowego: Używaj skoordynowanego steru kierunku i lotek, aby pozostać wyrównanym z pasem i unikać dryfu, szczególnie przy bocznym wietrze.
  6. Stopniowo schowaj pozostałe klapy: W miarę wzrostu prędkości powyżej zalecanych prędkości chowania klap, stopniowo chowaj pozostałe klapy, aby uniknąć opadania.
  7. Wznieś się na bezpieczną wysokość: Kontynuuj wznoszenie z zalecaną prędkością odejścia na drugi krąg lub najlepszą prędkością wznoszenia (np. Vy) do wysokości kręgu lub zgodnie z instrukcjami ATC
  8. Wytrymuj samolot: Dostosuj trymowanie pochylenia, aby zmniejszyć siły sterowania po ustabilizowaniu się wznoszenia.
  9. Komunikuj się: Gdy obciążenie pracą na to pozwala, wykonaj odpowiednie zgłoszenie radiowe do ATC lub ruchu, podając "going around" i swoje zamiary.
  10. Wróć do kręgu lub podążaj trasą odejścia na drugi krąg: Postępuj zgodnie z lokalnymi procedurami kręgu VFR lub opublikowanym podejściem odejścia na drugi krąg IFR zgodnie z instrukcjami.
Kluczowe priorytety to moc, postawa i konfiguracja, w tej kolejności. Korekty komunikacji i nawigacji następują, gdy samolot bezpiecznie wznosi się i jest pod kontrolą.

4.2 Czynniki aerodynamiczne i wydajnościowe

Podczas podejścia z odejściem samolot zazwyczaj znajduje się w konfiguracji do lądowania, często z dużym wychyleniem klap i możliwie niską prędkością powietrzną. Zastosowanie pełnej mocy w tych warunkach zmienia charakterystykę pochylenia i odchylenia samolotu. Na przykład wiele jednosilnikowych samolotów śmigłowych ma tendencję do odchylania się w lewo i podnoszenia nosa podczas dodawania mocy, co wymaga odpowiednich i terminowych korekt sterem kierunku i sterem wysokości, aby zapobiec dryfowi i nadmiernemu unoszeniu nosa.
Szybkie chowanie klap przy niskiej prędkości może spowodować nagłą utratę siły nośnej i opadanie blisko ziemi. Dlatego klapy zazwyczaj chowa się etapami, skoordynowanymi ze wzrostem prędkości i potwierdzonym dodatnim wznoszeniem. Podobnie, jeśli podwozie jest chowane, zazwyczaj chowa się je dopiero po potwierdzeniu dodatniej prędkości wznoszenia i braku ryzyka kontaktu z pasem startowym.
Waga, wysokość gęstościowa i warunki wiatrowe wpływają na osiągi podczas wznoszenia. W gorące dni, na lotniskach położonych wysoko lub przy dużej masie statku powietrznego, gradient wznoszenia po odejściu na drugi krąg może być płytki. Piloci uczący się powinni znać wykresy osiągów statku powietrznego oraz wszelkie opublikowane wymagania dotyczące wznoszenia przy odlocie z przeszkodami lub odejściu na drugi krąg.

4.3 Świadomość sytuacyjna i ruch

Procedura odejścia na drugi krąg często ma miejsce w zatłoczonych schematach ruchu lub na kontrolowanych lotniskach. Chociaż bezpośrednia uwaga skupiona jest na pilotażu statku powietrznego, piloci muszą również zachować świadomość innego ruchu, zajętości pasa startowego oraz instrukcji kontroli ruchu lotniczego. Zbyt wczesne skręcenie lub wznoszenie się w kolizyjny ruch może stworzyć nowe zagrożenia.
W kręgach VFR standardową praktyką jest zwykle kontynuowanie lotu prosto do bezpiecznej wysokości przed skrętem na wiatr poprzeczny, chyba że lokalne procedury stanowią inaczej. W operacjach IFR piloci stosują się do opublikowanego toru odejścia na drugi krąg lub innego alternatywnego zezwolenia ATC, które ma na celu utrzymanie separacji od przeszkód i ruchu.

4.4 Frazeologia radiowa dla odejść na drugi krąg

Standardowe komunikaty radiowe pomagają innym pilotom i kontrolerom zrozumieć, że samolot nie będzie lądował, lecz zamiast tego wykona odejście na drugi krąg. Dokładne sformułowanie może się różnić w zależności od kraju i procedury, ale kluczowymi elementami są znak wywoławczy samolotu, fraza „going around” lub „missed approach” oraz zamiary. Przykłady obejmują:
  • Lotnisko niekontrolowane VFR „Ruch Springfield, Cessna G-ABCD, odejście na drugi krąg, droga startowa dwa siedem, pozostaję w kręgu, Springfield.”
  • Lotnisko kontrolowane VFR: „Wieża, Cessna G-ABCD odejście na drugi krąg, droga startowa dwa siedem.”
  • Procedura odejścia na drugi krąg IFR „Podejście, Cessna G-ABCD, odejście na drugi krąg, wznoszenie do trzech tysięcy stóp, kierunek do NAVAID zgodnie z publikacją.”
Połączenie jest zwykle nawiązywane, gdy samolot jest bezpiecznie ustabilizowany na początkowym wznoszeniu, a obciążenie pilota na to pozwala. Bezpieczeństwo lotu zawsze ma pierwszeństwo przed natychmiastową komunikacją.

4.5 Szkolenie i standaryzacja

Organizacje szkolenia lotniczego uwzględniają procedury go-around na wczesnym etapie programu nauczania. Uczeń piloci ćwiczą go-around na różnych etapach podejścia i po dotknięciu pasa, aby zbudować pewność siebie i pamięć mięśniową. Instruktorzy kładą nacisk na wczesne podejmowanie decyzji, szybkie zastosowanie mocy oraz ścisłe przestrzeganie kolejności działań.
Standardowe procedury operacyjne (SOP) w operacjach komercyjnych i wielozałogowych definiują szczegółowe komunikaty dotyczące odejścia na drugi krąg, role i działania każdego pilota. Ta standaryzacja redukuje zamieszanie i zapewnia, że obaj piloci mają wspólny model mentalny manewru. Nawet podczas szkolenia pojedynczego pilota stosowanie spójnego scenariusza lub listy kontrolnej pomaga zmniejszyć błędy pod presją.

5. Przykłady scenariuszy odejścia na drugi krąg

5.1 Niestabilne podejście w kręgu

Uczeń pilot na krótkim finalnym zauważa, że samolot jest za wysoko i za szybko, co wymaga gwałtownych zmian pochylenia i mocy, aby osiągnąć punkt celowania. Zamiast wymuszać lądowanie, uczeń stosuje pełną moc, ustala pozycję do wznoszenia, stopniowo chowa klapy i ogłasza odejście na drugi krąg, aby ponownie dołączyć do kręgu i wykonać kolejny podejście.

5.2 Pas startowy nie został zwolniony

Podczas podejścia do lądowania na kontrolowanym lotnisku pilot zauważa, że poprzedzający samolot jeszcze nie opuścił pasa startowego. Kontrola ruchu lotniczego wydaje polecenie: „G-ABCD, odejście na drugi krąg, powtarzam, odejście na drugi krąg”. Pilot wykonuje procedurę odejścia na drugi krąg, wznosi się prosto i stosuje się do dalszych instrukcji ATC dotyczących ponownego ustawienia w kolejce.

5.3 IFR odejście na drugi krąg na wysokości decyzji

Podczas podejścia według systemu podejścia precyzyjnego (ILS) przy ograniczonej widoczności pilot osiąga wysokość decyzji, ale nie widzi wymaganych odniesień wzrokowych do pasa startowego. Pilot rozpoczyna odejście na drugi krąg, stosując moc do odejścia, ustawiając kąt natarcia do odejścia, konfigurując samolot do wznoszenia i podążając za opublikowanym kursem odejścia, informując jednocześnie kontrolę ruchu lotniczego o odejściu na drugi krąg.
Dla pilotów uczących się, postrzeganie odejścia na drugi krąg jako normalnego, dobrze wyćwiczonego manewru jest niezbędne. Jasne zrozumienie celu, standardowych procedur i kwestii operacyjnych pozwala na podejmowanie terminowych decyzji oraz bezpieczne wykonanie manewru za każdym razem, gdy podejście lub lądowanie nie spełnia wymaganych standardów bezpieczeństwa.